Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Similar to น้ำขึ้น น้ำลง
Similar to น้ำขึ้น น้ำลง (20)
น้ำขึ้น น้ำลง
- 2. การเกิดน้าขึ้นน้าลง น้าขึ้นน้าลงเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่เกิดจากแรงดึงดูดของดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์ที่กระทาต่อโลก แต่ผลที่เกิดจากดวงจันทร์นั้นมากกว่าดวงอาทิตย์ ถึงแม้ว่าดวงอาทิตย์จะมีมวลมากกว่าดวงจันทร์ถึง 27 ล้านเท่า แต่ดวงอาทิตย์อยู่ ห่างไกลจากโลกถึง 93 ล้านไมล์ ส่วนดวงจันทร์ที่เป็นบริวารของโลกนั้น อยู่ห่างจาก โลกเพียง 240,000 ไมล์ดังนั้นแรงดึงดูดของดวงจันทร์จึงมีผลต่อโลกมากกว่าดวง อาทิตย์ โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 3. การเกิดน้าขึ้นน้าลง (ต่อ) ในขณะที่ดวงจันทร์โคจรรอบโลกนั้น น้าบนพื้นโลกซึ่งเป็นของเหลว จะถูก แรงดึงดูดของดวงจันทร์ทาให้ระดับน้าสูงขึ้นทั้งในทิศทางที่ดวงจันทร์ปรากฏขึ้นและ ในซีกโลกฝั่งตรงข้ามน้าก็จะสูงขึ้นด้วยเพราะแรงดึงดูดของโลกกับดวงจันทร์ไปรวม ในทิศทางนั้น แรงดึงดูดของดวงจันทร์ที่กระทากับโลกบริเวณที่ใกล้กับดวงจันทร์มากที่สุด จะเกิดแรงมากที่สุดด้วย ดังนั้นน้าในมหาสมุทรจึงเคลื่อนเข้ามาในบริเวณนี้มากกว่า บริเวณอื่น ส่วนระดับน้าด้านข้างทั้งสองของโลกก็จะลดลงและเกิดเป็นปรากฏการณ์ น้าลง โดยทั่วไปแล้วช่วงเวลาระหว่างน้าขึ้นครั้งที่หนึ่งถึงน้าขึ้นครั้งที่สองจะใช้ เวลาเท่ากับ 12 ชั่วโมง 25 นาที โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 4. การเกิดน้าขึ้นน้าลง (ต่อ) การที่จะเกิดน้าขึ้นมากเป็นพิเศษ หรือน้าลงมากเป็นพิเศษได้นั้น ดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์จะต้องโคจรมาอยู่ในแนวเดียวกัน ไม่ว่าดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์จะ อยู่ข้างเดียวหรือคนละข้างกับโลก ระดับน้าจะสูงขึ้นกว่าปกติเรียกว่า น้าเกิด (spring tide) ซึ่งจะเกิดขึ้นเดือนละ 2 ครั้ง คือใกล้วันขึ้น 15 ค่า และวันแรม 15 ค่า และเมื่อใดที่ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์อยู่ในแนวตั้งฉากซึ่งกันและกัน ระดับ น้าจะไม่สูงขึ้นแต่จะอยู่ในระดับเดิม ไม่ขึ้นไม่ลง เรียกว่า น้าตาย (neap tide) จะเกิดขึ้นเดือนละ 2 ครั้ง เช่นเดียวกับน้าเกิด คือใกล้วันขึ้น 8 ค่า และวันแรม 8 ค่า โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 5. แรงไทดัล เมื่อดาวดวงหนึ่งได้รับอิทธิพลจากแรงโน้มถ่วงจากดาวอีกดวงหนึ่ง ด้านที่อยู่ ใกล้จะได้ถูกดึงดูดมากกว่าด้านที่อยู่ไกล ความแตกต่างของแรงทั้งด้านจะทาให้เกิด ความเครียดภายใน ถ้าเนื้อของดาวไม่แข็งแรงพอก็อาจจะทาให้ดาวแตกได้ ถ้าเนื้อของ ดาวมีความหยุ่นก็จะทาให้ดาวยืดออกเป็นทรงรี เราเรียกแรงภายในที่แตกต่างนี้ว่า "แรงไทดัล" (Tidal force) ยกตัวอย่างเช่น แรงที่ทาให้ดวงจันทร์บริวารแตกเป็น วงแหวนของดาวเสาร์ แรงที่ทาให้ดาวพุธเป็นทรงรี และแรงที่ทาให้เกิดน้าขึ้นน้าลง โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 6. แรงไทดัล (ต่อ) ตามกฏแปรผกผันยกกาลังสองของนิวตัน เมื่อวัตถุอยู่ไกลจากกันแรง โน้ม ถ่วงระหว่างวัตถุจะลดลง ดังนั้นเมื่อวางลูกบิลเลียดสามลูกในอวกาศ โดยเรียงลาดับ ระยะห่างจากดาวเคราะห์ดังภาพ แรงโน้มถ่วงระหว่างดาว เคราะห์กับลูกบิลเลียด หมายเลข 3 มากกว่า แรงโน้มถ่วงระหว่างดาวเคราะห์กับลูกบิลเลียดหมายเลข 2 และ มากกว่า แรงโน้มถ่วงระหว่างดาวเคราะห์กับลูกบิลเลียดหมายเลข 1 ตามลาดับ โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 7. เหตุใดน้าจึงขึ้นสองด้าน แรง โน้มถ่วงของดวงจันทร์กระทา ณ ตาบลต่างๆ ของโลกแตกต่างกัน โดย สามารถวาดลูกศรแสดงขนาดและทิศทางของแรงดึงดูด ซึ่งเกิดจากอิทธิพลความโน้ม ถ่วงของดวงจันทร์ ได้ดังภาพ แรงโน้มถ่วงของดวงจันทร์ที่กระทาต่อโลก โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 8. เหตุใดน้าจึงขึ้นสองด้าน (ต่อ) เมื่อพิจารณาแรงไทดัล ณ จุดใดๆ ของโลก แรงไทดัลภายในโลกมีขนาด เท่ากับ ความแตกต่างระหว่างแรง ดึงดูดจากดวงจันทร์ที่กระทาต่อจุดนั้นๆ กับแรง ดึงดูดจากดวงจันทร์ที่กระทาต่อศูนย์กลางของโลก ซึ่งสามารถเขียนลูกศรแสดงขนาด และทิศทางของแรงในภาพข้างล่าง แรงไทดัลบนพื้นผิวโลก โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 9. เหตุใดน้าจึงขึ้นสองด้าน (ต่อ) เนื่องจากเปลือกโลกเป็นของแข็ง จึงไม่สามารถยืดหยุ่นตัวไปตามแรงไทดัล ซึ่งเกิดจากแรงโน้มถ่วงของดวงจันทร์ ได้ แต่พื้นผิวส่วนใหญ่ของโลกปกคลุมด้วยน้า ในมหาสมุทร จึงปรับตัวเป็นรูปทรงรี ตามแรงไทดัลที่เกิดขึ้นดังรูปข้างล่าง ทาให้เกิด ปรากฏการณ์ "น้าขึ้นน้าลง" (Tides) โดยที่ระดับน้าทะเลจะขึ้นสูงสุดบนด้านที่หันเข้าหาดวงจันทร์และด้านตรง ข้ามดวงจันทร์ (ตาแหน่ง H และ H’) และระดับน้าทะเลจะลงต่าสุดบนด้านที่ตั้งฉาก กับดวงจันทร์ (ตาแหน่ง L และ L’) โลกหมุนรอบตัวเอง 1 รอบ ทาให้ ณ ตาแหน่ง หนึ่งๆ บนพื้นผิวโลก จึงเคลื่อนผ่านบริเวณที่เกิดน้าขึ้นและน้าลงทั้งสองด้าน ทาให้เกิด น้าขึ้นน้าลง วันละ 2 ครั้ง โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 10. น้าเกิดและน้าตาย ผลของแรงโน้มถ่วงของดวงอาทิตย์ที่มีต่อการเกิดน้าขึ้นน้าลงบนโลกจึงมีแค่ เพียงครึ่งหนึ่งของผลจากดวงจันทร์เท่านั้นในวันเพ็ญ (ขึ้น 15 ค่า) หรือวันเดือนมืด (แรม 15 ค่า) ดวงจันทร์ โลกและดวงอาทิตย์จะอยู่ในแนวเส้นตรงเดียวกัน ทาให้แรง โน้มถ่วงจากดวงจันทร์และดวงอาทิตย์เสริมหรือหักล้างกันมากที่สุด ดังนั้น ในวันทั้ง สองนี้ น้าจึงขึ้นสูงที่สุดและลดลงต่าที่สุด เรียกว่าเป็น น้าเกิด(Spring tide) ส่วนในวันขึ้น 7 (หรือ 8) ค่า และแรม 7 (หรือ 8) ค่า ดวงจันทร์จะทามุมตั้ง ฉากกับดวงอาทิตย์เมื่อมองจากโลก ทาให้แรงโน้มถ่วงจากดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ หักล้างกัน น้าจึงขึ้นต่าที่สุดและลงน้อยที่สุด หรือมีความแตกต่างของระดับน้าที่ขึ้น และลงน้อยที่สุด เรียกว่าเป็น น้าตาย (Neap tide) ซึ่งจะเกิดขึ้นเดือนละสองวัน เช่นกัน โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 11. ภาพประกอบ น้าเกิด- น้าตาย โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 12. ผลกระทบของน้าขึ้น-น้าลง น้าขึ้นน้าลงวันละสองครั้ง มิได้เกิดขึ้นในทุกแห่งของโลก รูปทรงของอ่าว ช่องทางน้า และพื้นมหาสมุทร ส่งผลต่อการไหลเวียนของน้า ระดับน้าและเวลาของ การเกิดน้าขึ้น น้าลงในแต่ละแห่งจึงแตกต่างกันมาก แม้ว่าจะเป็นสถานที่อยู่ใกล้เคียง กัน เวลาน้าลงอาจมีหินโสโครกโผล่ขึ้นเหนือน้า และช่องทางเดินเรืออาจตื้นเขิน นักเดินเรือจึงต้องคอยติดตามเวลาการเกิดน้าขึ้นน้าลง โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 14. ดาวเนปจูน ดาวเนปจูน (Neptune) ถูกค้นพบเนื่องจากนักดาราศาสตร์พบว่า ตาแหน่งของดาวยูเรนัสในวงโคจรรอบดวงอาทิตย์ไม่ได้เป็นไปตามกฏของนิวตันจึง ตั้งสมมติฐานว่า จะต้องมีดาวเคราะห์อีกดวงหนึ่งที่อยู่ไกลถัดออกไปมารบกวนวง โคจรของดาวยูเรนัส ในที่สุดดาวเนปจูนก็ถูกค้นพบโดย โจฮานน์ กัลเล ดาวเนปจูนมีองค์ประกอบคล้ายคลึงกับดาวยูเรนัส คือ มีบรรยากาศเป็นไฮโดรเจนและฮีเลียม และมีมีเทนเจือปนอยู่ จึงมีสีน้าเงิน ดาวเนปจูนมีขนาดเล็กกว่าดาวยูเรนัสเล็กน้อย แต่มีความหนาแน่นมากกว่า โดยที่แก่นของดาวเนปจูนเป็น ของแข็งมีขนาดใกล้เคียงกับโลกของเรา โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 15. ดาวเนปจูน (ต่อ) ดาวเนปจูนมีวงแหวน 4 วง แต่ละวงมีความสว่างไม่มากนัก เพราะ ประกอบด้วยอนุภาคที่เป็นผงฝุ่นขนาดเล็ก จนถึงขนาดประมาณ 10 เมตร เช่นเดียวกับ วงแหวนของดาวพฤหัสบดีและดาวยูเรนัส ดาวเนปจูนมีดวงจันทร์บริวารที่ค้นพบแล้ว 13 ดวง ดวงจันทร์ดวงใหญ่ที่สุดชื่อ "ทายตัน" (Triton) ทายตันเคลื่อนที่ในวงโคจรโดยมีทิศทางสวนกับการหมุนรอบตัวเองของ ดาวเนปจูน ซึ่งอาจเป็นเพราะถูกแรงโน้มถ่วงของดาวเนปจูนจับเป็นบริวารภายหลัง จากการก่อตัวของระบบสุริยะ โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 16. ดาวเนปจูน (ต่อ) *****ข้อมูลสาคัญ***** - องค์ประกอบหลักของบรรยากาศ ไฮโดรเจน ฮีเลียม - ระยะทางเฉลี่ยจากดวงอาทิตย์4,498 ล้านกิโลเมตร - ระนาบวงโคจรทามุมกับระนาบสุริยวิถี 1.769° - หมุนรอบตัวเองใช้เวลา 16.11 ชั่วโมง - มวล 17.147 ของโลก - ความหนาแน่น 1.64 กรัม/ลูกบาศก์เซนติเมตร - อุณหภูมิ -214°C - ดวงจันทร์ที่ค้นพบแล้ว 13 ดวง - วงแหวนที่ค้นพบแล้ว 6 วง โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 17. วงโคจรของดาวเนปจูน วงโคจรของดาวเนปจูนมีความรีน้อยมากเมื่อเทียบกับดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ (ยกเว้นดาวศุกร์) นั้นคือมีความกลมค่อนข้างมาก แกนหมุนของดาวเนปจูนมีความเอียง 28.3 องศาเมื่อเทียบกับระนาบการโคจรรอบดวงอาทิตย์ บนดาวเนปจูนจะมีฤดูกาลเกิดขึ้นเช่นเดียวกันกับโลก แต่เนื่องจากดาว เนปจูนมีคาบเวลาการโคจรรอบดวงอาทิตย์ยาวนานถึง 164.8 ปี ฤดูกาลแต่ละฤดูกาลจึง ยาวนานถึงประมาณ 40 ปี และเนื่องจากคาบเวลาการโคจรรอบดวงอาทิตย์164.8 ปี โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 18. โครงสร้างของดาวเนปจูน ดาวเนปจูนมีขนาดและโครงสร้างที่ใกล้เคียงกับดาวยูเรนัสโดยมีแกนกลาง เป็นหินและน้าแข็ง ซึ่งมีมวลประมาณ 1.2 เท่าของแกนของโลกเรา มีความดันประมาณ 7 ล้านบาร์ ซึ่งมากกว่าความดันบรรยากาศบนพื้นโลกกว่าล้านเท่าและคาดว่ามีอุณหภูมิ สูงกว่า 5400 เคลวิน ชั้นแมนเทิลของดาวเนปจูนประกอบด้วยน้า แอมโมเนีย และมีเทน มีมวล ประมาณ 10 ถึง 15 เท่าของมวลของโลก โดยชั้นของแมนเทิลนี่เองที่สร้าง สนามแม่เหล็กรอบๆ ดาวเนปจูน ส่วนชั้นนอกสุดของดาวเนปจูนเป็นชั้นบรรยากาศที่ ประกอบไปด้วยแก๊สไฮโดรเจน ฮีเลียม และมีเทน เนื่องจากดาวเนปจูนมีการโคจรรอบตัวเองที่รวดเร็วมากจึงทาให้ดาวเนปจูน มีลักษณะโป่งออกที่เส้นศูนย์สูตร โดยมีเส้นผ่านศูนย์กลางบริเวณเส้นศูนย์สูตร มากกว่าเส้นผ่านศูนย์กลางในแนวขั้วเหนือ-ใต้ประมาณ 848 กิโลเมตร โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 22. ดาวเคราะห์แคระในระบบสุริยะ ตามนิยามของสหพันธ์ดาราศาสตร์สากล (international Astronomical Union : IAU) เมื่อปี ค.ศ. 2006 “ดาวเคราะห์แคระ” (Dwarf planet) หมายถึง 1. วัตถุท้องฟ้า (Astronomical object) ที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ 2. มีมวลและแรงโน้มถ่วงมากพอที่จะรักษาสภาวะสมดุลอุทกสถิต (Hydrostatic equilibrium) หรือคงรูปร่างให้ใกล้เคียงกับทรงกลมได้ 3. มีวงโคจรที่ไม่ชัดเจนและไม่สอดคล้องกับดาวเคราะห์ข้างเคียง 4. ไม่ได้เป็นดาวบริวาร (Satellite) โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 23. ดาวเคราะห์แคระในระบบสุริยะ นิยามดังกล่าวทาให้ “ดาวพลูโต” (Pluto) ซึ่งเคยถูกจัดเป้น 1 ใน 9 ดาว เคราะห์ของ “ระบบสุริยะ” (Solar system) ต้องถูกปรับไปเป็นดาวเคราะห์แคระ เนื่องจากวงโคจรรอบดวงอาทิตย์ของดาวพลูโตนั้นพาดขวางวงโคจรของดาวเคราะห์ ดวงอื่นๆ ไม่สอดคล้องไปในทิศทางเดียวกัน ระบบสุริยะจึงมีดาวเคราะห์เหลืออยู่เพียง 8 ดวงในปัจจุบัน คือ พุธ (Mercury), ศุกร์ (Venus), โลก (Earth), อังคาร (Mars), พฤหัส (Jupiter), เสาร์ (Saturn), ยูเรนัส (Uranus) และเนปจูน (Neptune) ส่วนดาวเคราะห์แคระในระบบสุริยะ ปัจจุบันค้นพบแล้ว 5 ดวง ได้แก่ ซีรีส (Ceres), พลูโต (Pluto), อีรีส (Eris), เฮาเมอา (Haumea) และมาคีมาคี (Makemake) โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร
- 26. ผู้จัดทา นางสาวชาลิสา มณีรัตน์ 551120303 นายทักษ์ดนัย อนุสนธิ์ 551120305 นางสาวรัตณาพร สุกสว่าง 551120308 นางสาวชมพูนุช มาเพิ่ม 551120321 นางสาวหรรษา สีใส 551120322 นายกิจจา สมากร 551120331 นางสาวธมาพร ขันหล้า 551120340 โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร