วันนี้มีสอนสองชั่วโมง ในตอนเช้าและตอนบ่าย สอนในรายวิชาภาษาไทย และเป็นเช่นเคยที่ใช้เกมและเพลงเข้ามาเป็นสื่อในการสอน เด็กนักเรียนจะให้ความร่วมมือในการเรียนพอสมควร แต่หากวันไหนที่ถือคอมพิวเตอร์เข้าห้องเรียนมาเด็กนักเรียนจะสนใจเรียนมากเป็นพิเศษ ซึ่งโรงเรียนนี้ในระดับประถมต้น จะมีแค่ห้อง ป.2 ที่มีสื่ออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ส่วนใหญ่จะเป็นการสอนชั้น ป.2 ที่ได้ใช้สื่อแต่ชั้น ป.3 ยังไม่ได้ใช้ เช่น ถ้าเป็นการร้องเพลง ชั้น ป.2 จะมีดนตรี มีวิดีโอที่ค้นหาจากYoutube แต่ชั้นป.3 เป็นการเขียนเนื้อเพลงให้แล้วร้องพร้อมๆกัน ใช้จังหวะปรบมือแทน ซึ่งบางทีก็คิดว่าอยากให้นักเรียนได้ดูหรือใช้สื่ออิเล็กทรอนิกส์ แต่มีข้อจำกัดของทางโรงเรียนซึ่งกำลังก่อสร้างอาคารใหม่ จึงคิดว่าต้องทำสื่อที่น่าสนใจมากกว่านี้
สื่อที่ทำทุกครั้งจะเป็นบัตรคำ และรูปภาพที่ปริ้นออกมา และมีใบงาน แบบฝึกหัดให้นักเรียนได้ทำ และในวันนี้แอบไปได้ยินเด็กนักเรียนชั้น ป.2 บ่นว่า ดีใจที่ได้เรียนกับฉัน แต่ไม่อยากทำใบงาน ทำให้ฉันฉุกคิดได้ว่า จริงๆแล้วงานที่ให้ทำมีทุกชั่วโมงและส่วนใหญ่จะเป็นเพียงแผ่นกระดาษ ฝึกคิดเขียน ถ้าเป็นฉันคงจะเบื่อเหมือนกัน
จนกระทั่งถึงตอนเย็น ครูพี่เลี้ยงได้ให้นักเรียนชั้น ป.1 ทำจานกระดาษเป็น ผลงานจานสะกดคำสระอู โดยที่นำความรู้จากที่นักเรียนในตอนเช้า มาเขียนลงในจานกระดาษและตกแต่งตามจินตนาการ ซึ่งเด็กนักเรียนสามารถทำได้ และดูมีความสุขเพราะนอกจากเขียนแล้วยังได้ระบายสีตกแต่งตามจินตนาการของตนเองด้วย และเมื่อนักเรียนนำมาส่ง แล้วฉันชมว่าสวย นักเรียนก็ยิ้มดีใจ ทำให้ฉันคิดขึ้นมาได้ว่า น่าจะนำไปปรับใช้กับการสอนมาตราสะกดของฉัน และจะลองปรึกษากับครูพี่เลี้ยงว่าจะนำไปปรับใช้ทำเป็นโมบายได้หรือไม่
"การอยู่ในโรงเรียนหรือนั่งในห้องเรียนทั้งวันก็ทำให้สังเกตเห็นสิ่งต่างๆที่อาจไม่เคยรู้ หรืออาจจะรู้แต่ยังรู้ไม่จริง ได้ไขข้อสงสัย และทำให้เกิดไอเดียใหม่ๆในการจัดการเรียนการสอนอีกด้วย"
ไม่มีความเห็น