หากพูดถึงพิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน จ่าทวี ก็ถือเป็นหนึ่งสถานที่ ที่คนที่มาจังหวัดพิษณุโลก มาแล้วจะต้องแวะเวียนมาเยี่ยม <ul> <li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: list 36.0pt"> ผมเองเป็นคนหนึ่งที่มีโอกาสมาจังหวัดพิษณุโลกหลายครั้ง และทุกครั้งก็ต้องพาคนมาเที่ยวพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจ่าทวีนี้ แต่ทุกครั้งไม่เคยอินเหมือนครั้งนี้ ดูกันแบบผ่านๆ ได้แต่เปือกๆ </li>
</ul> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"></p> เหมือนกับคนรู้ใจ เจอกัน 2 ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ ได้พบกัน งานนี้จ่าทวี รับพาเราชมบางส่วนของพิพิธภัณฑ์ ซึ่งมารู้ภายหลัง ปกติจ่าทวีหากไม่ใช่แขกพิเศษจริงๆ จะไม่พาชม ไม่ใช่ใจไม่ให้ แต่สังขารไม่ให้ พาแขกชมที ต้องเสียค่ายาอีกหลายสตังค์ แถมงานนี้ถึงขั้นพาดูทั้งในส่วนสวนนก และโรงหล่อพระ เรียกว่าครบถ้วนกระบวนความ ทุกซอกทุกมุม เลยครับ ไม่เว้นบ้านพัก ที่ปกติไม่เปิดให้คนเข้าง่ายๆต้องพิเศษจริงๆ <ul><li class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: list 36.0pt">มาครั้งนี้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงจากครั้งล่าสุดที่เคยมา ร่มรื่นขึ้น มีสีสรรยิ่งขึ้น พยายามใช้ภาพวาดการ์ตูนมาช่วยให้ดูน่ารัก น่าสนใจ โดยเฉพาะเด็ก แม้กระทั่งผม ก็ดูว่าน่าสนใจยิ่งขึ้น พยายามปรับให้เนื้อหาสาระง่ายและเข้าถึงผู้ชมมากยิ่งขึ้น สำหรับผมถือว่าโดนเลยครับ </li></ul> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal"></p>
และแล้วก็รู้ว่าสิ่งต่างๆเหล่านี้มาจากลูกสาวสุดท้อง นามว่าพรศิริ บูรณเขตต์ หรือชื่อเล่นว่า ปู วันแรกที่เจอ ปู รับหน้าที่อธิบายในส่วนของใช้พื้นบ้าน ยอมรับเลยว่า ผมเหมือนถูกสะกดเลยครับ ในวิญญานที่เธอมีที่เธอถ่ายทอดออกมา มันมาจากการได้เรียนรู้จริง สุดท้ายเราถึงรู้ว่า เธอถูกลิขิตให้มารับงานนี้จริง การที่ตามพ่อไปตั้งแต่สมัยเด็กๆ ไปอยู่กับชาวบ้าน และเรียนจบมาจากสาขาโบราณคดี และมนุษย์วิทยา ทำให้เธอ สวมบทบาทเข้าถึงจิตวิญญาน และถึงแก่นความรู้ของวัฒนธรรมพื้นบ้านของเราจริงๆครับ
ทุกAct. โดนใจม๊ากมากคร๊าบ ท่านผู้ชม เปี่ยมด้วยจิตวิญญาน
</span>
สวัสดีค่ะคุณทวีสิน
บันทึกนี้โดนใจมากค่ะ พี่หนิงประทับใจน้องปูมากเหมือนกัน สัญญากับตัวเองเลยว่า ถ้ามีโอกาสไปพิษณุโลกอีกจะไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ลุงจ่า อีกค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ลุงจ่าและครอบครัว ยืนหยัดสู้ต่อไปค่ะ
ภูมิปัญญาชาวบ้านล้วนๆ ครับที่นี่
คว้าหนังสือ "บันทึกชาวทุ่ง" มาอ่านต่อ คาดว่าจะมีความรู้ซ่อนอยู่มากมาย
เดี๋ยวส่งมือปืนไปได้ครับ น้องบุ้งที่อยู่ที่เชียงใหม่ สามารถเลยครับ หรือ ช่วงปิดเทอมไปพาครูไปเข้าค่ายที่โรงงานปูนลำปางก็ได้ครับ ที่นั่นมีอุปกรณ์พร้อมครับ แล้วคุยกันในรายละเอียดได้ครับ
พี่ทวีสินครับ...
ผมมาเยี่ยมครับ ผมมาเมืองสองแควหลังจากไปพิพิธภัณฑ์เสร็จ หลายๆท่านบอกว่า เอกเหมาะมากที่จะไปชมสถานที่ที่นี่...
ผมก็อยากจะรู้เช่นกันว่าเหมาะอย่างไร...ตามมาอ่านบันทึกพี่ก็ได้เห็นความรู้สึกประทับใจที่มากมายกับพิพิธภัณฑ์และคนดีๆที่นี่
น่าสนใจมากครับ
ต้องส่งเสริม
ในทุก
อำเภอ
เป็น 1 ตำบล 1 พิพิทธภัณฑ์ ก็ได้
สวัสดีครับพี่ทวีสิน
ขอบคุณมากๆ เลยครับ ที่นำสิ่งดีๆ มาบอกต่อ เผยแพร่นะครับ ทำให้ผมนึกถึงฐานข้อมูลชุมชน ฐานข้อมูลภูมิปัญญาพื้นฐานของชุมชนครับ
ที่จะเก็บข้อมูลดีๆ เอาไว้ให้คนรับรู้เป็นฐานเพื่อให้คนในสังคมเข้าถึงได้ก่อนจะจมหายไป... แต่หากอยู่ได้ ก็จะเป็นสิ่งที่พบเห็นอยู่แล้วก็คุ้นกายคุ้นใจ
ขอบคุณพี่มากๆ ครับ สบายดีนะครับ
เม้งครับ
ขอบคุณพี่ทวีสินครับ ที่ช่วยแนะนำสมรภูมิพิษณุโลกให้ทุกท่านทราบครับ
ผมเองกับพี่สาว(พี่บวบ) เคยนังฟังพี่ปูเล่าเรื่องราวให้ฟังเหมือนกัน พี่สาวผมน้ำตาไหลเลยครับ
ดินแดนสองแควแห่งนี้ มากไปด้วยวิญาณของนักรบ นักรบทั้งหลายต้องบาดเจ็บล้มตายมากมาย เพื่อปกป้องหัวเมืองเหนือนี้ไว้ให้ลูกหลานได้มีแผ่นดิน มีอิสรภาพ ได้มีที่ทำกินกัน
บัดนี้ การศึกสงครามก็ไม่ได้หายไปไหน ยังคงเกิดขึ้นอยู่ในหัวใจคนเมืองสองแควทุกผู้คน มีน้อยคนนักที่ลุกขึ้นต่อสู้ ขัดขืน และยอมแลกชีวิตเพื่อดินแดนแห่งนี้ นักรบหลายคนจำต้องวางอาวุธเพราะหมดหนทางต่อสู้ บางคนจำต้องหยิบมีดมาปลิดชีวิตพวกเดียวกันเองเพื่อแลกกับทรัพย์สินมาให้ลูกตนเองนำไปเที่ยวยามค่ำคืน ฝรั่งมังค่าก็มา เอาเรือรบมาจอดไว้กลางเมือง ถอดใจ ถอนใจ สุดท้ายบ้างต้องจำใจขายที่ดินให้เรือรบมาเทียบท่า
ผมขอเป็นแนวร่วมและเป็นกำลังใจให้พี่ปูและลุงจ่าทวีให้สู้ต่อไป ผมกำลังรวบรวมไพล่พล อีก 3 ปี ผมจะกลับมา พร้อมกับกองทัพแห่งปัญญา เพื่อลูกหลานของเราสืบไป
ขอขอบคุณครูบาอาจารย์เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ร่วมทางเดิน จุดหมายเดียวกันบ้าง ต่างกันบ้าง แต่ทุกคนก็พยายามเดิน ดีกว่าอยู่เฉยๆ เราคงได้ได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ สอดประสานต่อยอด เพื่อเส้นทางของแต่ละท่านได้มีเพื่อนร่วมทางเดิน
ดีใจครับที่ได้พูดคุยผ่าน G2K ถึงแม้บางท่านก็ยังไม่ได้มีโอกาสได้พบกันเลย แต่ใจถึงใจ ครับ
คงรอเจอเม็ง คนเดียวนี่แหละ
บุ้ง ผมหลงเสน่ห์พิษณุโลกแล้วล่ะ คงได้มีโอกาสได้ร่วมสร้างในสิ่งที่เราตั้งใจไว้
ช่วยๆ กันครับพี่ ต่อชีวีพิพิธภัณฑ์