หลังจากที่ทศกัณฐ์ได้ลักพานางสีดาไปจากพระราม มาไว้ยังกรุงลงกาเพื่อหวังได้นางสีดาเป็นพระมเหสีแล้ว   พระราม พระลักษณ์ พร้อมด้วยไพร่พลทัพวานรก็ออกติดตามเพื่อไปทวงคืนนางสีดา  แต่แล้วหนทางที่จะมุ่งหน้าสู่กรุงลงกานั้นกลับถูกขวางหน้าด้วยมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ จนยากที่จะยกกองทัพผ่านไปได้  พระรามจึงมีคำสั่งให้นำกำลังพลทำการจองถนน (สร้างถนน) เพื่อยกไพร่พลข้ามไปยังฝั่งกรุงลงกาได้สะดวก   “สุครีพ” ให้หนุมานคุมไพร่พลฝ่ายเมืองขีดขิน และนิลพัทคุมไพร่พลเมืองชมพู  ไประดมขนก้อนหินถมลงไปในมหาสมุทรเพื่อทำถนน  ในระหว่างการก่อสร้างนั้นหนุมานและนิลพัทเกิดวิวาทกัน  พระรามจึงให้ทั้งคู่แยกจากกัน  โดยให้นิลพัทกลับไปดูแลเมืองขีดขิน  เป็นนายกองเสบียงคอยส่งอาหารมาเลี้ยงกองทัพ  ส่วนหนุมานทำโทษให้คุมไพร่พลสร้างถนนต่อ  กำหนดให้แล้วเสร็จภายในสามวัน มิเช่นนั้นจะได้รับโทษ
ในขณะที่หนุมานกำลังควบคุมไพร่พลขนหินถมลงไปในมหาสมุทรอยู่นั้น  นางสุพรรณมัจฉาซึ่งเป็นลูกสาวของทศกัณฐ์ได้รับคำสั่งจากทศกัณฐ์ผู้เป็นบิดา  ให้คุมบริวารปลามาคาบขนก้อนหินไปทิ้งในทะเลลึก เพื่อมิให้ฝ่ายพระรามสร้างถนนข้ามมายังกรุงลงกาได้  ฝ่ายหนุมานเห็นผิดสังเกตด้วยเหตุที่ถมก้อนหินลงไปในมหาสมุทรเท่าไหร่  ก้อนหินก็กลับจมหายลงไปไม่ก่อตัวขึ้นเป็นถนน  จึงดำน้ำลงไปใต้มหาสมุทร พบบริวารปลาและนางสุพรรณมัจฉากำลังคาบขนก้อนหิน  หนุมานจึงมุ่งเข้าไล่ตีเหล่าบริวารปลาจนแตกกระจาย และเข้าจับนางสุพรรณมัจฉาและได้นางเป็นภรรยาในที่สุด  หนุมานจึงขอให้นางสั่งบริวารปลาให้คาบขนก้อนหินกลับมาคืนดังเดิม ซึ่งนางก็ยินดีปฏิบัติตาม