หลังจากฝ่าฟันโค้งซ้ายโค้งขวาขึ้นเขาลงเขามาไม่รู้กี่ลูกจากเชียงใหม่ ในที่สุดก็มาถึงเมืองแม่ฮ่องสอนสักทีตอนหัวค่ำ เปรียบเหมือนเป็นการทบทวนความทรงจำแห่งความประทับใจในตอนที่มาเมืองแม่ฮ่องสอนเป็นครั้งแรก และแม่ฮ่องสอนก็ยังรักษาความเป็น”แม่ฮ่องสอน”อยู่เหมือนเดิม แม้ว่าจะไม่ได้มาที่แห่งนี้หลายปีแล้ว

หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อยก็ได้เวลาเดินย่อยที่ถนนคนเดิน (สำหรับหน้าหนาวถนนคนเดินเปิดทุกวัน!) กระจายรายได้สู่ท้องถิ่น

เดินลัดเลาะไปเรื่อยๆจนถึงหนองจองคำหามุมถ่ายรูปเล่น โอ้ มีกระทงยักษ์เป็นควันหลงจากวันลอยกระทงซะด้วย บริเวณโดยรอบหนองจองคำมีการประดับโคมสวยงาม สำหรับฝั่งนี้จะเป็นมุมเงียบสงบ มีที่นั่งเล่นริมหนองน้ำ ผู้คนที่นี่คงมีความสุขไม่น้อย

“วัดจองคำและวัดจองกลาง”งามล้ำด้วยสถาปัตยกรรมไทใหญ่ส่องไฟสว่างไสวสะท้อนผืนน้ำ วัดจองคำเป็นวัดแห่งแรกของเมืองแม่ฮ่องสอน สร้างเมื่อราวปี พ.ศ.๒๓๗๐ โดย”พระยาสิงหนาทราชา”เจ้าเมืองคนแรกของจังหวัดแม่ฮ่องสอน

เดินเข้ามาที่วัดบ้าง…ผู้คนมากมายจุดเทียนบนเรือไม้ลำเล็กๆลอยในอ่างเพื่ออธิษฐานขอพรจากพระอุปคุตปางจกบาตร เรือไม้ก็จะลอยหมุนวนในอ่างรอบพระอุปคุตไปเรื่อยๆ

สำหรับค่ำคืนของวันนี้ก็ดึกมากพอสมควรแล้ว ในเช้าวันรุ่งขึ้น (๒ ม.ค. ๕๙) เราจะเดินทางไปยัง”สะพานซูตองเป้”สะพานแห่งศรัทธา เชิญติดตามกันได้ในตอนต่อไปเลยครับ…