“หลวงพ่อหิน” พระพุทธรูปทวาราวดี ณ วัดท่าช้าง

ตามประวัติ “หลวงพ่อหิน” จากหนังสือพิจิตรของเรา กล่าวไว้ว่า กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จไปนมัสการหลวงพ่อเงิน ที่วัดหิรัญญาราม อ.โพทะเล จ.พิจิตร เมื่อกลับมาจากนมัสการหลวงพ่อเงินแล้ว ได้แวะนมัสการหลวงพ่อหินที่วัดการ้อง (วัดการ้องเป็นวัดเก่าแก่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน่าน ฝั่งตะวันตกตรงข้ามกับวัดท่าช้างปัจจุบัน วัดนี้พังลงมาหมดแล้วเพราะน้ำกัดเซาะ จึงเหลือแต่ชื่อวัด) พระองค์พอพระทัยในหลวงพ่อหินมากเห็นเศียรหลวงพ่อหินหักตกอยู่ข้างองค์หลวงพ่อหิน จึงได้ขอเศียรหลวงพ่อหินไปไว้ที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ ต่อมาราวปี พ.ศ.2480 ชาวบ้านจึงได้สร้างเศียรหลวงพ่อหินต่อเติมขึ้นใหม่ แล้วนำหลวงพ่อหินมาประดิษฐานที่วัดท่าช้าง ต.เนินมะกอก อ.บางมูลนาก ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำน่านฝั่งตะวันออก ห่างจากที่ว่าการอำเภอบางมูลนากประมาณ 2 กิโลเมตร ปัจจุบันหลวงพ่อหินประดิษฐานอยู่ในมณฑปหลังใหม่ ที่ชาวบ้านร่วมกันสร้างขึ้นใหม่

ตามประวัติความเป็นมาของหลวงพ่อหิน น่าจะเป็นพระพุทธรูปแบบทวาราวดียุคต้น (พ.ศ.1000-1200) เพราะพระพุทธรูปสมัยทวาราวดียุคต้น ได้รับอิทธิพมาจากคุปตะมา จะสวยงามเป็นพิเศษเฉพาะเศียรเท่านั้น ดังนั้นกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์จึงพอพระทัยในเศียรหลวงพ่อหินมาก โดยยุคต้นของพระพุทธรูปแบบทวาราวดี มักสร้างด้วยหินขนาดใหญ่ สัดส่วนไม่สมบูรณ์จะสวยเป็นพิเศษเฉพาะเศียร

วัดท่าช้าง ตั้งอยู่ที่ ต.เนินมะกอก อ.บางมูลนาก จ.พิจิตร หลวงพ่อหินเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่เก่าแก่คู่บ้านคู่เมือง มีรูปปั้นช้างขนาดใหญ่ 2 เชือก อยู่บริเวณด้านหน้าวัด

บริเวณวิหารเก่า

อุโบสถวัดท่าช้าง