ผ้าซิ่นตีนจกเมืองลอง เป็นผ้าทอที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของชาวไทยวน อำเภอลอง จังหวัดแพร่ โดยเฉพาะ ผ้าซิ่นตีนจกที่แสดงถึงเอกลักษณ์ทางศิลปะวัฒนธรรมของชาวไทยวนมาอย่างยาวนาน เอกลักษณ์และลักษณะเด่นของผ้าซิ่นตีนจกเมืองลองจะมีโครงสร้างผ้าซิ่นประกอบด้วยผ้า 3 ส่วน และแต่ละส่วนจะเป็นผ้าคนละชิ้นที่นำมาเย็บประกอบกันตามแบบฉบับของผ้าซิ่นในวัฒนธรรมของชาวไทยวน ประกอบด้วย ส่วนหัวซิ่นนิยมใช้ผ้าสีขาวและสีแดงต่อกัน ส่วนตัวซิ่นนิยมวางลายทอให้เกิดลายทางขวางบนลำตัวของซิ่นหากเป็นตามวัฒนธรรมดั้งเดิมจะเป็นลายขวางบนพื้นสีเหลือง และส่วนตีนซิ่นเป็นส่วนที่นำผ้าทอที่ใช้กรรมวิธีการจกมาต่อกับตัวซิ่นซึ่งเป็นส่วนล่างสุดลวดลายของผ้าซิ่นตีนจกเมืองลอง อาจมีลวดลายที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับผ้าซิ่นตีนจกแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ แต่จะมีลวดลายที่โดดเด่นต่างจากผ้าตีนจกแม่แจ่มซึ่งเป็นลายโบราณดั้งเดิมที่สืบทอดจากบรรพบุรุษสืบต่อกันมา เช่น ลายผักแว่นลากนกกินน้ำร่วมต้น ลายขอไล่ ลายจันแปดกลีบ ลายสะเปา เป็นต้น และในปัจจุบันมีการประยุกต์ลายใหม่ๆแต่งเติมเข้าไปให้ดูร่วมสมัยและงดงามยิ่งขึ้น
ในปี พ.ศ. 2522 สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทอดพระเนตรลวดลายที่งดงามของผ้าซิ่นตีนจกที่ครูประนอม ทาแปง นำขึ้นทูลเกล้าฯ ถวาย ซึ่งเป็นผ้าทอมือพื้นเมือง ที่มีการทอช่วงเชิงซิ่นหรือตีนซิ่นด้วยการสอดเสริมเส้นด้ายพุ่งพิเศษเป็นจังหวะ เพื่อให้ได้ลวดลายตามที่ต้องการ จึงทรงมีพระราชกระแสรับสั่งให้ครูประนอม สร้างสรรค์ผ้าซิ่นตีนจกถวายให้มากกว่านี้อีก จะทรงรับซื้อไว้ พร้อมพระราชทานทุนดำเนินการให้จำนวน 2,000 บาท นับแต่นั้นมาครูประนอมจึงได้เปิดสอนให้ผู้สนใจในหมู่บ้านเรียนรู้การทอผ้าตีนจกแบบโบราณ เพื่อจะได้ทอถวายได้ตามพระราชประสงค์ นับเป็นเหตุการณ์ที่พลิกฟื้นคืนชีวิตให้กับผ้าทอตีนจกเมืองลองขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้ชาวบ้านที่ทิ้งการทอผ้าไป ได้กลับมาสืบสานภูมิปัญญาการทอผ้าตีนจกแบบโบราณสืบมาจนถึงปัจจุบัน ต่อมาหน่วยราชการแผนกพัฒนาชุมชนอำเภอลอง และคณะกรรมการหมู่บ้าน ได้จัดตั้งกลุ่มสตรีทอผ้าซิ่นขึ้นเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2532
จากความเชี่ยวชาญในเรื่องลวดลายของครูประนอม ปัจจุบันครูประนอมได้สร้างสรรค์ผลงานในขั้นตอนที่ 3 เป็นการนวัตกรรมที่ประยุกต์วิธีการทอขึ้นมาใหม่ เปลี่ยนมาเป็นการทอแบบยอกตะกอ เพื่อให้การผลิตรวดเร็วเหมาะกับยุคสมัยและความต้องการของตลาด จากเดิมที่ใช้ขนเม่นจกแบบโบราณ ซึ่งใช้เวลาในการทอค่อนข้างนาน ทำให้ประหยัดเวลาในการทอผ้าตีนจกมากยิ่งขึ้น และมีการประดิษฐ์คิดค้นหรือนำลวดลายใหม่ ๆ มาใช้ผสมผสานกับลวดลายดั้งเดิมอย่างงดงามลงตัว การประยุกต์การทอผ้าจกแบบโบราณของครูประนอม นอกจากยังรักษาความสวยงามของลวดลายอันเป็นเอกลักษณ์ของผ้าจกเมืองลองไว้ได้ดั่งเดิมแล้ว ยังเป็นวิถีทางหนึ่งที่จะอนุรักษ์ผ้าทอพื้นเมืองนี้ให้คงอยู่ได้อย่างยั่งยืน ครูประนอม ทาแปง จึงถือเป็นศิลปินทอผ้าที่มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์และไม่หยุดนิ่งที่จะพัฒนาหัตถศิลป์ภูมิปัญญาพื้นบ้านของตน และได้รับการเชิดชูให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาประณีตศิลป์-ศิลปะการทอผ้า ในปี พ.ศ. 2553 และได้รับการเชิดชูให้เป็นครูศิลป์ของแผ่นดิน ประเภทเครื่องทอ (ผ้าซิ่นตีนจกเมืองลอง) ในปี พ.ศ. 2554